Waarbenik.nu
Blijf op de hoogte en volg René
30 Januari 2013 | Argentinië, San Miguel de Tucumán
Hola!
Hoe is het in Nederland? Ik ben momenteel in Tucuman, een grote stad in het midden van Noord-Argentinië. Het is hier erg warm en klam.
Samen met een vriend die ik in Salta heb ontmoet zijn we met de bus naar Cafayate gegaan. Een klein en gezellig dorpje dat omringd is door een van de mooiste landschappen die ik ooit heb gezien. Zou graag foto´s willen toevoegen aan dit blog maar de computers hier zijn vreselijk.
In Cafayate hebben we gechilled, een tour gedaan om de landschappen te bekijken en carnaval gevierd. Carnaval werd gevierd in een nog kleiner dorpje waar we met een taxi naartoe zijn gegaan. Toen we daar aankwamen zagen we een plein met muziek en een aantal dansers. Het was niet zo druk en spectaculair als we ons hadden voorgesteld dus zijn we maar een ijsje gaan eten op een terras.
Een kwartier later hoorden we muziek uit een zijstraatje komen dus we zijn daar gaan kijken. Daar zagen we een open truck waar mensen op stonden en omheen liepen. We liepen met de massa mee en op een gegeven moment werd er met bloem en waterballonnen gegooid. En het werd met de minuut chaotischer; toen we weer bij het plein aankwamen gooide men ook nog bakken met water, sprayden met sneeuw uit spuitbussen, er werd verf op je gezicht gesmeerd, kinderen spoten met tuinslangen vanuit hun huizen... gekkenhuis!
Ik wilde uit deze stoet stappen en even de omgeving observeren dus ging op een (volgens mij) veilige plek staan. Niet gelukt. Van achter kreeg ik een grote bak water over mij heen gegooid en toen ik mij omdraaide werd er groene verf in mijn gezicht gesmeerd. Niks voor mij haha dus ben nog verder gaan staan en liet de stoet passeren. De stoet zou binnen 30 minuten weer terug komen naar de plek waar ik stond, maar omdat mijn vrienden er nog wel tussen liepen ben ik er toch ook maar achteraan gelopen.
Ik liep alleen door een straatje en zag nog hier en daar nog wat mensen bij hun huis staan, wachtend op personen zoals ik. Het waren voornamelijk een paar kleine kinderen en die heb ik goed afgeschrikt. Verderop in de straat was het beter georganiseerd, daar stonden ze aan beide kanten met tuinslangen en bakken water. All eyes on me, dus heb mijn slippers uit gedaan en ben gaan rennen. Achteraf gezien was het niet erg slim om door een natte zandstraat te gaan rennen want ik ben daardoor uitgegleden en heb mijn knie en voet opengehaald. Een mevrouw aan de overkant van de straat hielp met schoonmaken en had desinfectiemiddel over de wonden gegoten. Ben toen via een andere route terug gegaan naar het centrale plein waar ik een paar andere vrienden van het hostel ontmoette. Zij brachten mij naar het ziekenhuis waar ze heel traag en zonder te communiceren een verband om mijn knie wikkelden.
Inmiddels gaat het al wat beter. Heb een antibiotica creme die de bacteriën doodt en het genezingsproces versnelt.
Maar goed, na een paar dagen in Cafayate wilden we door naar Tucuman. De tickets vonden we eigenlijk iets te duur, dus we zijn gaan liften! Na bijna een uur wachten zijn we opgepikt door iemand die ons 15km verderop in een minidorpje heeft afgezet. Daar kwamen helaas maar weinig auto´s langs dus na anderhalf uur wachten hebben zijn we weer aan de andere kant van de straat gaan staan. Binnen een kwartier werden we opgepikt door een gezin met 2 kleine kinderen. In de auto vertelden we over ons plan om naar Tucuman te liften en toen vertelden zij ons dat ze daar wonen en daar morgen weer naar toe gaan. Ze nodigden ons uit om de volgende dag om 11 uur ´s ochtends met hun mee te gaan. We waren verrast door hun voorstel maar ook blij en dankbaar! Dus we hebben een goede fles wijn voor ze gekocht bij een bodega en zijn na 4 uur rijden door belamade bergen veilig aangekomen in Tucuman.
De mevrouw van het hostel waar ik nu zit is niet heel erg vriendelijk en verzoekt mij nu om de computer te verlaten.
Adios!
Hoe is het in Nederland? Ik ben momenteel in Tucuman, een grote stad in het midden van Noord-Argentinië. Het is hier erg warm en klam.
Samen met een vriend die ik in Salta heb ontmoet zijn we met de bus naar Cafayate gegaan. Een klein en gezellig dorpje dat omringd is door een van de mooiste landschappen die ik ooit heb gezien. Zou graag foto´s willen toevoegen aan dit blog maar de computers hier zijn vreselijk.
In Cafayate hebben we gechilled, een tour gedaan om de landschappen te bekijken en carnaval gevierd. Carnaval werd gevierd in een nog kleiner dorpje waar we met een taxi naartoe zijn gegaan. Toen we daar aankwamen zagen we een plein met muziek en een aantal dansers. Het was niet zo druk en spectaculair als we ons hadden voorgesteld dus zijn we maar een ijsje gaan eten op een terras.
Een kwartier later hoorden we muziek uit een zijstraatje komen dus we zijn daar gaan kijken. Daar zagen we een open truck waar mensen op stonden en omheen liepen. We liepen met de massa mee en op een gegeven moment werd er met bloem en waterballonnen gegooid. En het werd met de minuut chaotischer; toen we weer bij het plein aankwamen gooide men ook nog bakken met water, sprayden met sneeuw uit spuitbussen, er werd verf op je gezicht gesmeerd, kinderen spoten met tuinslangen vanuit hun huizen... gekkenhuis!
Ik wilde uit deze stoet stappen en even de omgeving observeren dus ging op een (volgens mij) veilige plek staan. Niet gelukt. Van achter kreeg ik een grote bak water over mij heen gegooid en toen ik mij omdraaide werd er groene verf in mijn gezicht gesmeerd. Niks voor mij haha dus ben nog verder gaan staan en liet de stoet passeren. De stoet zou binnen 30 minuten weer terug komen naar de plek waar ik stond, maar omdat mijn vrienden er nog wel tussen liepen ben ik er toch ook maar achteraan gelopen.
Ik liep alleen door een straatje en zag nog hier en daar nog wat mensen bij hun huis staan, wachtend op personen zoals ik. Het waren voornamelijk een paar kleine kinderen en die heb ik goed afgeschrikt. Verderop in de straat was het beter georganiseerd, daar stonden ze aan beide kanten met tuinslangen en bakken water. All eyes on me, dus heb mijn slippers uit gedaan en ben gaan rennen. Achteraf gezien was het niet erg slim om door een natte zandstraat te gaan rennen want ik ben daardoor uitgegleden en heb mijn knie en voet opengehaald. Een mevrouw aan de overkant van de straat hielp met schoonmaken en had desinfectiemiddel over de wonden gegoten. Ben toen via een andere route terug gegaan naar het centrale plein waar ik een paar andere vrienden van het hostel ontmoette. Zij brachten mij naar het ziekenhuis waar ze heel traag en zonder te communiceren een verband om mijn knie wikkelden.
Inmiddels gaat het al wat beter. Heb een antibiotica creme die de bacteriën doodt en het genezingsproces versnelt.
Maar goed, na een paar dagen in Cafayate wilden we door naar Tucuman. De tickets vonden we eigenlijk iets te duur, dus we zijn gaan liften! Na bijna een uur wachten zijn we opgepikt door iemand die ons 15km verderop in een minidorpje heeft afgezet. Daar kwamen helaas maar weinig auto´s langs dus na anderhalf uur wachten hebben zijn we weer aan de andere kant van de straat gaan staan. Binnen een kwartier werden we opgepikt door een gezin met 2 kleine kinderen. In de auto vertelden we over ons plan om naar Tucuman te liften en toen vertelden zij ons dat ze daar wonen en daar morgen weer naar toe gaan. Ze nodigden ons uit om de volgende dag om 11 uur ´s ochtends met hun mee te gaan. We waren verrast door hun voorstel maar ook blij en dankbaar! Dus we hebben een goede fles wijn voor ze gekocht bij een bodega en zijn na 4 uur rijden door belamade bergen veilig aangekomen in Tucuman.
De mevrouw van het hostel waar ik nu zit is niet heel erg vriendelijk en verzoekt mij nu om de computer te verlaten.
Adios!
-
30 Januari 2013 - 19:16
Fred&Timia:
Mooi hoor René, je maakt wat mee daar. Hoop dat de "brokken" weer wat geheeld zijn. Mama komt vanavond even bij ons een borrel drinken. Groetjes, Fred&Timia -
30 Januari 2013 - 19:53
Marco:
Hoi René,
Leuk om je verhalen te lezen :-) Is het alleen je knie en voet? Je echo heeft het wel overleefd?
Veel plezier nog en ik lees graag verslag van je avonturen.
Groet Marco -
30 Januari 2013 - 20:51
JW:
Lekker bezig kerel! Ik ga volgende week ook uitgebreid carnaval vieren maar dan in het zonnige Brabant ;) beterschap met je been! -
31 Januari 2013 - 12:53
Anneke:
Wat een belevenis en dat je durft te liften.Zijn de wegen goed en ga je langs afgronden?
Ik ga met mamma naar Hongkong in week 19, dan ben je al thuis.Hopelijk helen je wonden snel en belast het maar niet te veel. Na de sneeuw is het hier herfst, ik wens je nog veel avonturen.
anneke -
31 Januari 2013 - 14:26
Lars:
Hoi rene ik ga woensdag als politie op school ? Gelukkig niet met water groetjes lars en mama -
01 Februari 2013 - 17:42
Guido:
Mooi verhaal, maar vervelend van je knie!
Durf je wel tegen die kleine kinderen!! :P
Mzl! Guido -
02 Februari 2013 - 19:13
Ramon:
Haa René! Spannende verhalen... leuk om te lezen! Klinkt nog niet erg als heimwee :P. Ben benieuwd naar je volgende verslag, geniet er nog van! -
03 Februari 2013 - 13:12
Jan En Wilma:
Hoi René,
Leuk om je verhalen te lezen
Veel plezier
Groeten jJan en wilma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
