Een beginnetje
Blijf op de hoogte en volg René
05 Februari 2015 | Argentinië, Carapachay
Hoi allemaal!
Tijd voor een update over het Argentijnse leven. Eigenlijk wil ik een heleboel schrijven maar ik beperk het tot de ontwikkelingen op het gebied van werk.
In december had ik een sollicitatiegesprek bij Teufel, de Duitse hifi fabrikant. Ze hadden mij laten weten dat mijn profiel goed past bij de vacature maar dat mijn Duits onvoldoende is om het werk te kunnen uitvoeren. Echter kreeg ik eind januari onverwachts een email van ze waarin ze vroegen of ik nog interesse had om bij ze te komen werken.
Mely reageerde enthousiast hierop maar ik vroeg mij af: "Waarom wijzen ze mij eerst af en willen ze me nu hebben?" Na overleg hebben we toch maar besloten om deze kans aan te grijpen, dus ik belde ze op om wat duidelijkheid te scheppen. Het bleek dat ze nu iemand zochten voor de Nederlandse en Engelse servicedesk. Dat lijkt mij wel leuk en daar voel ik mij eerlijk gezegd ook beter bij.
Ze rondden het gesprek af met: "Oké fijn, zou je donderdag om 08.00 uur de medische keuring kunnen doen? En dan kun je maandag om 09.00 uur beginnen met de interne opleiding."
Wat voor werk je ook gaat doen, je komt niet onder een medische keuring uit. Ze nemen bloed en urine af, maken röntgenfoto's, testen je bloeddruk, gehoor, zicht.. van alles. Maar waarom? Als ik het goed heb begrepen, willen de bedrijven daarmee voorkomen dat je ze later gaat aanklagen wegens lichamelijke klachten.
Maandag 26 januari ben ik begonnen met de interne opleiding. Ik was ongeveer een uur onderweg met trein en metro. De trein reed net weg toen ik aankwam bij het station, maar gelukkig hebben de treinen geen deuren dus kon ik al rennend in de trein springen. Daarna met de metro naar hartje centrum gegaan. Op de foto zie je de straat waarin het kantoor zich bevind.
De eerste week van mijn opleiding was verschrikkelijk. In principe kwam ik elke dag voor niets want de trainer was ziek. Ook de afdeldingsleidster heeft mij niet zo goed opgevangen. In december had ik met haar het sollicitatiegesprek dus dit was de 2e keer dat ik haar zag. Ze begroette mij maar heeft verder geen minuut vrij gemaakt om te vragen hoe het met mij is. Verder werd ik niet geïntrodueerd bij m'n collega's, ben ik niet geïnformeerd over pauzes, hoe ik de toegangspassen tot het gebouw kan krijgen, waar de toiletten zijn, het gebruik van de keuken of wat dan ook. Ze gaf mij documenten die ik kon lezen in mijn box. Op de bijgevoegde foto zie je wat ik daarmee bedoel. Daarnaast een beetje op het internet rondgesurft en vaak ben ik niet meer dan 2 uur gebleven.
De gehele eerste week was de trainer afwezig. Nu is bijna de tweede week voorbij en deze was een stuk beter. De trainer was gelukkig hersteld en is een aardige kerel die mij en 2 andere nieuwelingen van alles heeft uitgelegd over het computersysteem en alle mogelijke vragen die een klant ons per mail of telefoon kan stellen.
Ze gaan mij helpen aan een werkvergunning en Argentijns burgerservicenummer. Over ongeveer 1,5e maand zal ik hierover beschikken en dan pas kan ik een contract tekeken (en zien). Tot die tijd werk ik zwart en vertrouw ik op de vlug doorgesproken afspraken.
Maar goed. Ik kijk in ieder geval al uit naar mijn eerste salaris want daarmee wil ik een gitaar gaan kopen!
En hoe is het met jullie? Als je trouwens eens wilt Skypen, stuur dan gerust een berichtje over de Whatsapp.
Groeten!
René
Tijd voor een update over het Argentijnse leven. Eigenlijk wil ik een heleboel schrijven maar ik beperk het tot de ontwikkelingen op het gebied van werk.
In december had ik een sollicitatiegesprek bij Teufel, de Duitse hifi fabrikant. Ze hadden mij laten weten dat mijn profiel goed past bij de vacature maar dat mijn Duits onvoldoende is om het werk te kunnen uitvoeren. Echter kreeg ik eind januari onverwachts een email van ze waarin ze vroegen of ik nog interesse had om bij ze te komen werken.
Mely reageerde enthousiast hierop maar ik vroeg mij af: "Waarom wijzen ze mij eerst af en willen ze me nu hebben?" Na overleg hebben we toch maar besloten om deze kans aan te grijpen, dus ik belde ze op om wat duidelijkheid te scheppen. Het bleek dat ze nu iemand zochten voor de Nederlandse en Engelse servicedesk. Dat lijkt mij wel leuk en daar voel ik mij eerlijk gezegd ook beter bij.
Ze rondden het gesprek af met: "Oké fijn, zou je donderdag om 08.00 uur de medische keuring kunnen doen? En dan kun je maandag om 09.00 uur beginnen met de interne opleiding."
Wat voor werk je ook gaat doen, je komt niet onder een medische keuring uit. Ze nemen bloed en urine af, maken röntgenfoto's, testen je bloeddruk, gehoor, zicht.. van alles. Maar waarom? Als ik het goed heb begrepen, willen de bedrijven daarmee voorkomen dat je ze later gaat aanklagen wegens lichamelijke klachten.
Maandag 26 januari ben ik begonnen met de interne opleiding. Ik was ongeveer een uur onderweg met trein en metro. De trein reed net weg toen ik aankwam bij het station, maar gelukkig hebben de treinen geen deuren dus kon ik al rennend in de trein springen. Daarna met de metro naar hartje centrum gegaan. Op de foto zie je de straat waarin het kantoor zich bevind.
De eerste week van mijn opleiding was verschrikkelijk. In principe kwam ik elke dag voor niets want de trainer was ziek. Ook de afdeldingsleidster heeft mij niet zo goed opgevangen. In december had ik met haar het sollicitatiegesprek dus dit was de 2e keer dat ik haar zag. Ze begroette mij maar heeft verder geen minuut vrij gemaakt om te vragen hoe het met mij is. Verder werd ik niet geïntrodueerd bij m'n collega's, ben ik niet geïnformeerd over pauzes, hoe ik de toegangspassen tot het gebouw kan krijgen, waar de toiletten zijn, het gebruik van de keuken of wat dan ook. Ze gaf mij documenten die ik kon lezen in mijn box. Op de bijgevoegde foto zie je wat ik daarmee bedoel. Daarnaast een beetje op het internet rondgesurft en vaak ben ik niet meer dan 2 uur gebleven.
De gehele eerste week was de trainer afwezig. Nu is bijna de tweede week voorbij en deze was een stuk beter. De trainer was gelukkig hersteld en is een aardige kerel die mij en 2 andere nieuwelingen van alles heeft uitgelegd over het computersysteem en alle mogelijke vragen die een klant ons per mail of telefoon kan stellen.
Ze gaan mij helpen aan een werkvergunning en Argentijns burgerservicenummer. Over ongeveer 1,5e maand zal ik hierover beschikken en dan pas kan ik een contract tekeken (en zien). Tot die tijd werk ik zwart en vertrouw ik op de vlug doorgesproken afspraken.
Maar goed. Ik kijk in ieder geval al uit naar mijn eerste salaris want daarmee wil ik een gitaar gaan kopen!
En hoe is het met jullie? Als je trouwens eens wilt Skypen, stuur dan gerust een berichtje over de Whatsapp.
Groeten!
René
-
06 Februari 2015 - 09:17
Ellis:
Kijk maar uit jongen, met dat gehop op die trein. Je bent geen 25 meer!! En dan zeg jij, ja, zal ik doen, moeder Ellis. :-)
Spannend hoor allemaal.. Ben beniewd hoe het je gaat bevallen.
En ehm, wat is: tekeken... :-P -
06 Februari 2015 - 10:04
Christine:
Klinkt als een mooi avontuur René! Heel veel succes! X -
06 Februari 2015 - 16:42
Fred:
Nou René, veel succes dan maar en ik hoop dat het je gaat bevallen!
Die foto heeft wel wat weg van de servicedesk bij ons -
07 Februari 2015 - 23:26
Harriët:
Hoi René en Mely,
Spannend hoor, zo'n nieuwe baan met allerlei verwikkelingen. Never a dull moment!
Ik hoop dat het allemaal gaat lukken. Of nee, eigenlijk hoop ik dat helemaal niet maar dat is puur eigenbelang. (O, errug!) Voor jullie hoop ik natuurlijk wel dat het lukt.
Was Mely degene die ingepeperd werd?
Ik hoop dat je naast je werk nog tijd over hebt om te genieten van het goede gezelschap, het prachtige land en het mooie weer.
Groetjes, ook van Henk, Harriët
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
